Çaykur Rizespor, Gaziantep engelini ikinci yarıda bulduğu gollerle geçerek biraz olsun rahat nefes aldı. Bu çok kritik ve stres dolu maçta, oyunun genelinde –özellikle ilk yarıda– yine vasat bir performans sergileyen ekibimiz, ikinci yarıda yapılan değişikliklerin geç de olsa meyvesini vermesiyle, ligin son dört haftasına girilirken mucizevi bir durum yaşanmazsa düşme potasından kurtulmuş oldu diyebiliriz. Böyle maçlarda oyundan çok galibiyet ne kadar önemliyse de, İlhan hocamızın son üç haftadır ısrarla denediği fakat sonuç vermeyen Sowe–Jurečka çift santrfor düşüncesi yine sınıfta kaldı. Hocam, çift santrfor oynamak istiyorsan en az iki etkili kanat oyuncusuna sahip olman gerekir. Sağdan soldan sürekli bindirmeler yapmalısın. Ama sen tek kanat oyuncusu Zeqiri ile oyuna başlarsan; top sürme, adam eksiltme ve sprinter özellikleri oldukça zayıf olan Jurečka oyunda kaldığı süre boyunca sahada sadece dolaşır. Ne zamanki Akintola oyuna girdi, sağdan soldan bindirmeler artınca hem pozisyonlar hem de goller geldi ve maçı kazandık. Yani her maç sonu klasik futbol terimleriyle “kompakt oynadık”, “rakibi domine etmeye çalıştık” gibi demeçlerle bu işler yürümüyor hocam. İki sezondur bu takımın başındasın. Geldiğinden bu yana, ben dahil, sana çok destek verdik. Ama hangi iş olursa olsun, kendini yenilemiyorsan sınıfta kalırsın. Çalışkanlığına ve dürüstlüğüne diyecek yok, ama oyun okuman, taktik anlayışın ve maça göre oyuncu tercihlerinde bu sezon başarısız oldun. Sonuç olarak, büyük ihtimalle bu takım ligde kalacak ama gelecek sezonun planlaması şimdiden yapılmalı. Ne yazık ki biz bunu hiç beceremedik. İnşallah bu sezon yanılırız.